Zon, niet zuipen, wel ziekenhuis
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
12 Maart 2015 | Thailand, Bangkok
We zijn pas een week in Thailand en nu al heel veel meegemaakt. Afgelopen donderdag zijn we vertrokken vanuit Brussel naar Bangkok en sliepen we drie nachten in een leuk hostel. De eerste drie dagen waren erg leuk en overweldigend. Van taxi's die ons probeerden op te lichten tot ratten die je tegen komt op het toilet van een restaurant (ieeeeee).
Eerste twee dagen hebben we de stad wat verkent door rond te lopen en de boot te nemen door zo in verschillende wijken uit te komen. Overal lekker gegeten voor een paar euro op straat.
Twee onnozele jonge meisjes zijn natuurlijk de perfecte prooi voor een toeristen scam. Op de tweede dag stonden we met een kaart op een kruispunt waarbij we opeens heel vriendelijke geholpen werden door een voorbijgaande Thaise vrouw. 'Wat behulpzaam' ik hoor het ons nog zo zeggen... Zei vertelde ons dat we naar die en die tempels moesten gaan en dat ze ons wel zou helpen met een tuk tuk te regelen voor een normale prijs. Wij enthousiast natuurlijk en daar gingen we, eerst twee tempels bezocht en daarna werden we naar een travel agency gebracht, dat klonk allemaal zo leuk dat we daar een paar daagse trip geboekt hebben. Toen onze tuk tuk driver ons daarna naar een kleding makerij wilde brengen ging er bij mij een belletje rinkelen, dit had ik al vaak op internet gelezen en wilde dit absoluut niet. Hier brengen ze je dan naar toe met de smoes dat ze daar goedkoop benzine kunt tanken en ondertussen verdwijnt de toerist in een kledingmakerij waar je niet uit komt voordat je 5 stuks hebt laten maken.
Gelukkig waren we slim genoeg dat we dit geweigerd hebben en zijn we toen zelf verder gegaan.
We waren wel wat onzeker over de trip die we geboekt hadden maar vonden dat we maar wat meer vertrouwen moest hebben in de Thai.....
Maandag ochtend zouden we vertrekken voor een 12 urige trein reis naar de stad Chiang Mai, toen ik sochtends op stond bleek dat Lizz al de hele nacht niet geslapen had omdat ze zo'n keelontsteking had. Ze had voordat we vertrokken al een uit de hand gelopen keelontsteking gehad wat zich gevormd had tot een abces. Omdat de arts positief reisadvies gegeven had waren we toch gewoon gegaan. Deze ochtend bleek Lizz dit abces weer terug te hebben terwijl we op het punt van vertrekken stonden.. We hebben vrijwel meteen besloten die treinreis niet te gaan maken en in Bangkok te blijven omdat daar goede ziekenhuis zijn. Alsof het zo had moeten zijn kwamen we de eerste Nederlandse van onze reis tegen: Ilse. Zij komt hier al 20 jaar en nam ons meteen onder haar hoede, sleepte ons een taxi in mee naar het ziekenhuis en daar zaten we dan bij de kno-arts.
Deze wilde in eerste instantie dit abces gewoon met plaatselijke spray verdoving weg snijden, toen Lizz bijna een beroerte kreeg van dit idee en vertelde dat dit al de tweede keer was dat ze dit had ging de arts overleggen. De amandelen moesten er per direct uit want dit was veel te gevaarlijk.
Mijn god ik dacht dat ik van m'n stoel af gleed van schrik. En nu? Verzekering bellen, ouders bellen, was dit ziekenhuis wel te vertrouwen, kan ze niet beter naar huis etc etc?
Uiteindelijk was alles geregeld en om 4u smiddags was Lizz geopereerd.
Daar zaten we dan als twee jonge grieten in een Thais ziekenhuis (saint Louis hospital) Operatie was goed gegaan en ik mocht gelukkig naast Lizz slapen op een slaapbankje. De verpleegsters waren ontzettend lief en niks was teveel gevraagd.
Sochtends kwam er ook nog een Australische man aan ons een bezoekje brengen, hij deed vrijwilligers werk en ging met alle Engels sprekende toeristen een praatje maken omdat de meeste mensen alleen liggen.
Omdat ons geboekte reisje niet kon doorgaan door dit ziekenhuis verhaal was ik naar dat toeristen bureau toegegaan om te vragen of ze me een gedeelte van het geld wilde terug geven. Uiteindelijk hadden ze mijn nummer geblokkeerd zodat ik hun niet meer kon lastig vallen en moest ik gaan bellen via de telefoon van onze Thaise buurvrouw in het ziekenhuis. Ze waren zo vreselijk onaardig en wilde me niks van het geld terug geven terwijl ik op tijd had afgebeld. Toen heb ik naar de toeristen politie gebeld en deze zeiden dat ik naar hen moest toe komen en ze zouden me daar gaan helpen. Ik naar hun toe, ook weer een avontuur, taxi had me eerst bij het verkeerde politie bureau afgezet, weer een nieuwe taxi moeten zoeken. Eenmaal daar aangekomen mijn verhaal gedaan, ze zouden de eigenaar van dat travel agency naar het politie bureau toe laten komen. 1,5 uur daarop kunnen wachten en toen kwamen ze, twee grote boze mannen moest ik mee samen in een hokje gaan discussiëren waarom ik m'n geld terug wilde. Dat was wel intimiderend. Ze wilde me uiteindelijk maar een klein bedrag terug geven terwijl ik voet bij stuk hield en de helft terug eiste. Toen de politie in de gaten kreeg dat ik niet weg ging voordat ik m'n zin kreeg greep ze in en zei ze volgens mij iets in het Thais als: ' geef die stomme tut nou gewoon de helft van het geld, dan zijn we ervan af en maken we hier geen officieel rapport van.' Keihard moesten ze lachen en daar kreeg ik m'n geld. Toen moest ik hand in hand met die man op de foto en met het geld wat ik van hem gekregen had als bewijs. Echt wat een toestand was dat.. Dat kun je je bij ons helemaal niet voorstellen. Maar ik ben wel trots dat ik de helft terug gekregen heb want toen ik dat travel bureau op internet op zocht stonden me daar toch een partij slechte reviews van mensen die nooit meer wat van hun geld terug gekregen hadden. Dus een tip: ga naar de toeristen politie, hou voet bij stuk en blijf vooral altijd lachen. Met een lach lukt bijna alles in Thailand!
Woensdag was het de bedoeling dat Lizz daar huis ging, naar een hotel dus, en we hadden een hotel dicht bij het ziekenhuis geboekt zodat als er complicaties zouden optreden we snel terug konden naar het ziekenhuis.
Na drie dagen ziekenhuis liggen we nu lekker in ons hotelletje in een heel ander deel van Bangkok waar we eerst zaten en gaan we hier een weekje rusten en wat rond lopen. Lizz eet veel ijsjes en het herstel gaat gelukkig de goede kant op.
Dan kunnen we hopelijk over twee weken weer verder met onze reis.
Nou dat was onze week in een notendop, we hebben al zoveel leuke lieve mensen ontmoet, die ons allemaal zo goed helpen. Zijn hier heel dankbaar voor. Maar we denken zelf dat dat door ons goede karma komt :)
Everything Will be Okay xxxxxxx
Eerste twee dagen hebben we de stad wat verkent door rond te lopen en de boot te nemen door zo in verschillende wijken uit te komen. Overal lekker gegeten voor een paar euro op straat.
Twee onnozele jonge meisjes zijn natuurlijk de perfecte prooi voor een toeristen scam. Op de tweede dag stonden we met een kaart op een kruispunt waarbij we opeens heel vriendelijke geholpen werden door een voorbijgaande Thaise vrouw. 'Wat behulpzaam' ik hoor het ons nog zo zeggen... Zei vertelde ons dat we naar die en die tempels moesten gaan en dat ze ons wel zou helpen met een tuk tuk te regelen voor een normale prijs. Wij enthousiast natuurlijk en daar gingen we, eerst twee tempels bezocht en daarna werden we naar een travel agency gebracht, dat klonk allemaal zo leuk dat we daar een paar daagse trip geboekt hebben. Toen onze tuk tuk driver ons daarna naar een kleding makerij wilde brengen ging er bij mij een belletje rinkelen, dit had ik al vaak op internet gelezen en wilde dit absoluut niet. Hier brengen ze je dan naar toe met de smoes dat ze daar goedkoop benzine kunt tanken en ondertussen verdwijnt de toerist in een kledingmakerij waar je niet uit komt voordat je 5 stuks hebt laten maken.
Gelukkig waren we slim genoeg dat we dit geweigerd hebben en zijn we toen zelf verder gegaan.
We waren wel wat onzeker over de trip die we geboekt hadden maar vonden dat we maar wat meer vertrouwen moest hebben in de Thai.....
Maandag ochtend zouden we vertrekken voor een 12 urige trein reis naar de stad Chiang Mai, toen ik sochtends op stond bleek dat Lizz al de hele nacht niet geslapen had omdat ze zo'n keelontsteking had. Ze had voordat we vertrokken al een uit de hand gelopen keelontsteking gehad wat zich gevormd had tot een abces. Omdat de arts positief reisadvies gegeven had waren we toch gewoon gegaan. Deze ochtend bleek Lizz dit abces weer terug te hebben terwijl we op het punt van vertrekken stonden.. We hebben vrijwel meteen besloten die treinreis niet te gaan maken en in Bangkok te blijven omdat daar goede ziekenhuis zijn. Alsof het zo had moeten zijn kwamen we de eerste Nederlandse van onze reis tegen: Ilse. Zij komt hier al 20 jaar en nam ons meteen onder haar hoede, sleepte ons een taxi in mee naar het ziekenhuis en daar zaten we dan bij de kno-arts.
Deze wilde in eerste instantie dit abces gewoon met plaatselijke spray verdoving weg snijden, toen Lizz bijna een beroerte kreeg van dit idee en vertelde dat dit al de tweede keer was dat ze dit had ging de arts overleggen. De amandelen moesten er per direct uit want dit was veel te gevaarlijk.
Mijn god ik dacht dat ik van m'n stoel af gleed van schrik. En nu? Verzekering bellen, ouders bellen, was dit ziekenhuis wel te vertrouwen, kan ze niet beter naar huis etc etc?
Uiteindelijk was alles geregeld en om 4u smiddags was Lizz geopereerd.
Daar zaten we dan als twee jonge grieten in een Thais ziekenhuis (saint Louis hospital) Operatie was goed gegaan en ik mocht gelukkig naast Lizz slapen op een slaapbankje. De verpleegsters waren ontzettend lief en niks was teveel gevraagd.
Sochtends kwam er ook nog een Australische man aan ons een bezoekje brengen, hij deed vrijwilligers werk en ging met alle Engels sprekende toeristen een praatje maken omdat de meeste mensen alleen liggen.
Omdat ons geboekte reisje niet kon doorgaan door dit ziekenhuis verhaal was ik naar dat toeristen bureau toegegaan om te vragen of ze me een gedeelte van het geld wilde terug geven. Uiteindelijk hadden ze mijn nummer geblokkeerd zodat ik hun niet meer kon lastig vallen en moest ik gaan bellen via de telefoon van onze Thaise buurvrouw in het ziekenhuis. Ze waren zo vreselijk onaardig en wilde me niks van het geld terug geven terwijl ik op tijd had afgebeld. Toen heb ik naar de toeristen politie gebeld en deze zeiden dat ik naar hen moest toe komen en ze zouden me daar gaan helpen. Ik naar hun toe, ook weer een avontuur, taxi had me eerst bij het verkeerde politie bureau afgezet, weer een nieuwe taxi moeten zoeken. Eenmaal daar aangekomen mijn verhaal gedaan, ze zouden de eigenaar van dat travel agency naar het politie bureau toe laten komen. 1,5 uur daarop kunnen wachten en toen kwamen ze, twee grote boze mannen moest ik mee samen in een hokje gaan discussiëren waarom ik m'n geld terug wilde. Dat was wel intimiderend. Ze wilde me uiteindelijk maar een klein bedrag terug geven terwijl ik voet bij stuk hield en de helft terug eiste. Toen de politie in de gaten kreeg dat ik niet weg ging voordat ik m'n zin kreeg greep ze in en zei ze volgens mij iets in het Thais als: ' geef die stomme tut nou gewoon de helft van het geld, dan zijn we ervan af en maken we hier geen officieel rapport van.' Keihard moesten ze lachen en daar kreeg ik m'n geld. Toen moest ik hand in hand met die man op de foto en met het geld wat ik van hem gekregen had als bewijs. Echt wat een toestand was dat.. Dat kun je je bij ons helemaal niet voorstellen. Maar ik ben wel trots dat ik de helft terug gekregen heb want toen ik dat travel bureau op internet op zocht stonden me daar toch een partij slechte reviews van mensen die nooit meer wat van hun geld terug gekregen hadden. Dus een tip: ga naar de toeristen politie, hou voet bij stuk en blijf vooral altijd lachen. Met een lach lukt bijna alles in Thailand!
Woensdag was het de bedoeling dat Lizz daar huis ging, naar een hotel dus, en we hadden een hotel dicht bij het ziekenhuis geboekt zodat als er complicaties zouden optreden we snel terug konden naar het ziekenhuis.
Na drie dagen ziekenhuis liggen we nu lekker in ons hotelletje in een heel ander deel van Bangkok waar we eerst zaten en gaan we hier een weekje rusten en wat rond lopen. Lizz eet veel ijsjes en het herstel gaat gelukkig de goede kant op.
Dan kunnen we hopelijk over twee weken weer verder met onze reis.
Nou dat was onze week in een notendop, we hebben al zoveel leuke lieve mensen ontmoet, die ons allemaal zo goed helpen. Zijn hier heel dankbaar voor. Maar we denken zelf dat dat door ons goede karma komt :)
Everything Will be Okay xxxxxxx
-
12 Maart 2015 - 09:34
Lilian:
perfecte slotzin snarrie :) xxxx -
12 Maart 2015 - 10:26
Nicole:
Nog 11 weken te gaan dames!
-
12 Maart 2015 - 11:29
Teunssss:
Wat een geluk dat Lizz een privé verpleegster heeft!!!
Nu genieten en veel ijs eten xxx -
12 Maart 2015 - 12:09
Geronimo:
Marrel (en Lizzel ook) - HAVE FUN he! -
12 Maart 2015 - 12:32
Karin Jaspers:
Hoi Marjolein en Lizz,
Wat leuk om jullie reisverslag te lezen.
Zijn jullie net geland kun je al een ziekenhuis inschakelen.
Petje af voor jullie dat jullie dit aandurven,ik zou het niet durven.
Ik wens jullie een heel mooi avontuur toe en zal zeker deze blijven lezen.
Wees voorzichtig!!! -
12 Maart 2015 - 12:45
Bjorn Mans:
Hee!
Leuk dit allemaal te lezen en Lizz idd veel beterschap!
Hopelijk gaat de reis nu komende tijd wel goed. Ik ben weer benieuwd naar het volgende stukje!! :)
Veel plezier -
12 Maart 2015 - 16:13
Patrice:
Dat allemaal in een week een goede voorbereiding voor de rest van jullie reis.
Hope dat Lizz snel beter voelt. Keep smiling xxx
-
12 Maart 2015 - 16:40
Wil:
Marjolein wat een verhaal, lizz beterschap. Goed gehandeld Marjolein. Veel plezier, ik ben benieuwd welke avonturen er nog meer in het vat zitten. Veel plezier,
Groetjes Wil -
12 Maart 2015 - 22:36
Ilse:
Wat een verhaal Marjolein! Een hele ervaring rijker maar ik hoop dat jullie de komende week vooral mooie avonturen gaan beleven! Geniet ervan. -
14 Maart 2015 - 20:04
Oma Loes:
Het lijkt wel een spannend boek, goed van je mar. dat je het geld hebt losgekregen.
Gelukkig hebben jullie nog genoeg tijd om te genieten
Lieve goeten. -
19 Maart 2015 - 20:41
Eugene:
Stoer hoor...jullie redden het wel...ga zo door!!
Liefs, pap -
21 Maart 2015 - 08:41
MarieJose:
Nou ben ik blij met jullie goede karma! Heel veel plezier met het vervolg. xxxxxxx Mjose -
21 Maart 2015 - 11:55
Nanny Bouten:
Wat een story! Jullie zijn doorzetters. Heel veel plezier voor de rest van de reis. Geniet ervan en fijn dat wij op deze manier op de hoogte kunnen blijven van jullie wel en wee. Veel geluk,
Nanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
