Sister Mary
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
19 April 2013 | Ghana, Damongo
Zo daar ben ik weer, inmiddels 4 dagen op de laatste plaats van bestemming waar we 3 weken blijven: Damongo.
Afgelopen zondag zijn we van uit Accra naar Kumasi afgereisd en hebben we daar overnacht. De dag erna zijn we vroeg vertrokken om naar Damongo door te reizen, op de weg hierheen hebben we verschillende merkwaardige dingen gezien; zoals een man die zijn aapje aan de lijn aan het uitlaten was, mensen die verschillende soorten dieren aan een strop verkopen langs de weg, wegen die opeens stoppen en een buschauffeur die midden op de snelweg stopt, in z'n achteruit gaat, omdraaid en tegen de richting in gaat rijden, dan houdt je wel even je hart vast. De reis werd afgesloten met 2 uur over een hobbelweg rijden waar iedere zwangere vrouw schijnt te bevallen (wat ik me goed kan voorstellen).
Eenmaal aangekomen in Damongo zijn we langs het ziekenhuis gegaan om ons voor te stellen aan hoofdzuster Sister Mary die ons de stuipen op het lijf joeg met haar strenge gezicht en niet hartelijke uitstraling. Dinsdag
dachten we lekker te kunnen beginnen met werken in het ziekenhuis maar helaas.. Het eten was ons toch niet zo goed gevallen als we dachten, maandag nacht zijn we ziek geworden.
Na 2 dagen als een stel stervende zwanen in ons huis gezeten te hebben kwam Sister Mary opeens binnen waaien, ze vroeg zich af wat we hadden en of we echt wel zo ziek waren. Ze ontdooide meteen, werd de liefste zuster die ik ooit gezien heb, ging voor ons zorgen en haalde de dokter van het ziekenhuis erbij. Die heeft ons voorzien van antibioticakuren en nog wat andere medicatie.
Nu een paar dagen later voelen we ons stukken beter en Sister Mary komt een paar keer per dag binnenwaaien (net zoals andere mensen van het dorp trouwens) om te controleren of we onze pillen wel gepakt hebben en genoeg thee drinken. Vandaag zijn we dan eindelijk in het ziekenhuis geweest om kennis te maken en te kijken op welke afdeling we morgen beginnen met werken. Ik ga beginnen op de mannenafdeling.
Ook hebben we in ons huis een huishoudster die hier een beetje veegt en wat eten voor ons kookt die hoog zwanger is, ze gaat over 5 dagen bevallen en loopt hier gewoon nog rond. Waarschijnlijk gaat een van ons haar dus ook zien bevallen in het ziekenhuis, dat lijkt ons echt heel leuk.
Al met al dus een beetje een valse start gehad maar het komt allemaal goed en morgen gaan we beginnen in het ziekenhuis. Terwijl ik dit verhaaltje typ lopen er wat geiten, varkens en kindertjes door onze voortuin, misschien leuk voor jullie beeldvorming ;)
TOEDELOEEEEEEEE XXXX
Afgelopen zondag zijn we van uit Accra naar Kumasi afgereisd en hebben we daar overnacht. De dag erna zijn we vroeg vertrokken om naar Damongo door te reizen, op de weg hierheen hebben we verschillende merkwaardige dingen gezien; zoals een man die zijn aapje aan de lijn aan het uitlaten was, mensen die verschillende soorten dieren aan een strop verkopen langs de weg, wegen die opeens stoppen en een buschauffeur die midden op de snelweg stopt, in z'n achteruit gaat, omdraaid en tegen de richting in gaat rijden, dan houdt je wel even je hart vast. De reis werd afgesloten met 2 uur over een hobbelweg rijden waar iedere zwangere vrouw schijnt te bevallen (wat ik me goed kan voorstellen).
Eenmaal aangekomen in Damongo zijn we langs het ziekenhuis gegaan om ons voor te stellen aan hoofdzuster Sister Mary die ons de stuipen op het lijf joeg met haar strenge gezicht en niet hartelijke uitstraling. Dinsdag
dachten we lekker te kunnen beginnen met werken in het ziekenhuis maar helaas.. Het eten was ons toch niet zo goed gevallen als we dachten, maandag nacht zijn we ziek geworden.
Na 2 dagen als een stel stervende zwanen in ons huis gezeten te hebben kwam Sister Mary opeens binnen waaien, ze vroeg zich af wat we hadden en of we echt wel zo ziek waren. Ze ontdooide meteen, werd de liefste zuster die ik ooit gezien heb, ging voor ons zorgen en haalde de dokter van het ziekenhuis erbij. Die heeft ons voorzien van antibioticakuren en nog wat andere medicatie.
Nu een paar dagen later voelen we ons stukken beter en Sister Mary komt een paar keer per dag binnenwaaien (net zoals andere mensen van het dorp trouwens) om te controleren of we onze pillen wel gepakt hebben en genoeg thee drinken. Vandaag zijn we dan eindelijk in het ziekenhuis geweest om kennis te maken en te kijken op welke afdeling we morgen beginnen met werken. Ik ga beginnen op de mannenafdeling.
Ook hebben we in ons huis een huishoudster die hier een beetje veegt en wat eten voor ons kookt die hoog zwanger is, ze gaat over 5 dagen bevallen en loopt hier gewoon nog rond. Waarschijnlijk gaat een van ons haar dus ook zien bevallen in het ziekenhuis, dat lijkt ons echt heel leuk.
Al met al dus een beetje een valse start gehad maar het komt allemaal goed en morgen gaan we beginnen in het ziekenhuis. Terwijl ik dit verhaaltje typ lopen er wat geiten, varkens en kindertjes door onze voortuin, misschien leuk voor jullie beeldvorming ;)
TOEDELOEEEEEEEE XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
