plain rice with chicken
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
04 Mei 2013 | Ghana, Damongo
Weer een aantal dagen voorbij, inmiddels is het vrijdagavond hier (oja bij jullie ook) en hebben we weekend na een week heel hard werken in het West Gonja Hospital!! We hebben vanmiddag een vrijdagmiddagborrel gehouden in de zogeheten ‘Pito’ bar hier in het dorp. Pito is een soort warm bier wat ze zelf brouwen zonder prik, eerlijk gezegd was het niet te drinken maar ach het was leuk om te proberen ;) Daarna zijn we lekker ‘uit eten’ geweest bij het enige ‘restaurant’ hier in het dorp, we konden uit de volgende gerechten kiezen: fried rice with chicken, plain rice with chicken en plain rice with chicken. Dus na flink tobben werd het plain rice with chicken.
Ik zal maar weer ophouden met vertellen over het heerlijke inluiden van ons weekend voor dat jullie nog jaloers gaan worden, en iets vertellen over mijn weekje in het ziekenhuis.
Maandag heb ik mijn eerste werkdag op de surgical ward (chirurgie) gehad. We hadden welgeteld 1 patient dus dat werd wat televisie kijken samen met mijn collega’s die zich inmiddels op de lege bedden hadden geïnstalleerd, we misten eigenlijk alleen nog de lekkere hapjes en drankjes ;) Gelukkig kwamen er in de loop van de dag wat mensen binnen druppelen die opgenomen moesten worden want op dinsdag en donderdag worden de operaties gepland dus deze mensen worden op maandag opgenomen. De rest van de dag wat bloeddrukken gemeten, bedden opgemaakt en dat was het eigenlijk wel voor maandag.
Dinsdag daarentegen begon als een echte stressdag voor mijn collega’s want we hadden maar liefst 9 patienten (jaja) en die moesten allemaal (!!!) een operatiehemd en de bloeddruk gemeten voor 10 uur, dus voor dat de eerste patient naar OK moest gaan. Dat was dus even stressen en aanpoten maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. Ik ben dinsdag weer mee gegaan naar de OK en heb 2 operaties kunnen zien.
Woensdag donderdag en vrijdag heb ik op de maternity ward (kraamafdeling) gewerkt. Hier had ik me heel erg op verheugd vooral omdat ik dacht dat ik daar wel sowieso een bevalling zou gaan meemaken. Woensdag waren er 2 zielige kindjes geboren, één van de 2 baby’s was met 25 weken geboren, veel te vroeg dus maar het kindje is verder gezond en drinkt goed dus hopelijk komt het goed. Het andere kindje was een ‘abnormal baby’ zoals mijn collega’s het noemen, hij had een vervormd hoofdje, kromme voetjes en wegdraaiende oogjes. Helaas is het 2e kindje in de nacht van woensdag op donderdag overleden.
Vanochtend zaten mijn collega’s en ik nietsvermoedend televisie te kijken toen om 9 uur opeens een kromlopende zwangere vrouw met haar man kwam binnen strompelen. Ze liep meteen door naar de bevallingskamer en ging daar op een bed liggen. Ze had al sinds die nacht heftige weeën die elkaar snel opvolgde en onregelmatig waren en het kindje had een lage hartslag maar ze had maar 3 cm ontsluiting. Het kindje kon dus nog niet geboren worden, via de natuurlijke weg. Er was vandaag geen verloskundige op de afdeling dus moest de arts gebeld worden. Die gaf ons de opdracht dat dit een spoedkeizersnede betrof en dat we snel moesten zorgen dat de OK klaargemaakt werd. Een dik half uur later was de arts eindelijk op de afdeling en na een paar grappen en grollen met de verpleging uitgehaald te hebben had hij dan ook wel even oog voor de patient in kwestie.
Om kwart voor 10 werd de patient naar de OK gebracht en ik ging natuurlijk mee. De keizersnede werd gedaan en toen bleek dat het kindje in het vruchtwater gepoept had en de navelstreng om zijn nekje zat. De eerste 5 minuten maakte het kindje geen enkel geluid of bewoog het niet dus we waren allemaal in spanning. Na het vrijmaken van de luchtweg kwam er dan eindelijk een klein kuchje uit en daarna een lekkere flinke huilbui. Een pak van ons hart J Moeder en kind maken het nu goed!
Ik zie nu dat ik alweer een veel te lang verhaal getypt heb terwijl ik nog niet eens de helft verteld heb van wat ik wil vertellen maar ik laat het hier maar bij ;) Ik ben benieuwd wat ons nog gaan brengen dit weekend en dinsdag is alweer onze laatste werkdag, wat gaat het allemaal snel, ik zou best nog een maandje kunnen blijven J
Ik zal maar weer ophouden met vertellen over het heerlijke inluiden van ons weekend voor dat jullie nog jaloers gaan worden, en iets vertellen over mijn weekje in het ziekenhuis.
Maandag heb ik mijn eerste werkdag op de surgical ward (chirurgie) gehad. We hadden welgeteld 1 patient dus dat werd wat televisie kijken samen met mijn collega’s die zich inmiddels op de lege bedden hadden geïnstalleerd, we misten eigenlijk alleen nog de lekkere hapjes en drankjes ;) Gelukkig kwamen er in de loop van de dag wat mensen binnen druppelen die opgenomen moesten worden want op dinsdag en donderdag worden de operaties gepland dus deze mensen worden op maandag opgenomen. De rest van de dag wat bloeddrukken gemeten, bedden opgemaakt en dat was het eigenlijk wel voor maandag.
Dinsdag daarentegen begon als een echte stressdag voor mijn collega’s want we hadden maar liefst 9 patienten (jaja) en die moesten allemaal (!!!) een operatiehemd en de bloeddruk gemeten voor 10 uur, dus voor dat de eerste patient naar OK moest gaan. Dat was dus even stressen en aanpoten maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. Ik ben dinsdag weer mee gegaan naar de OK en heb 2 operaties kunnen zien.
Woensdag donderdag en vrijdag heb ik op de maternity ward (kraamafdeling) gewerkt. Hier had ik me heel erg op verheugd vooral omdat ik dacht dat ik daar wel sowieso een bevalling zou gaan meemaken. Woensdag waren er 2 zielige kindjes geboren, één van de 2 baby’s was met 25 weken geboren, veel te vroeg dus maar het kindje is verder gezond en drinkt goed dus hopelijk komt het goed. Het andere kindje was een ‘abnormal baby’ zoals mijn collega’s het noemen, hij had een vervormd hoofdje, kromme voetjes en wegdraaiende oogjes. Helaas is het 2e kindje in de nacht van woensdag op donderdag overleden.
Vanochtend zaten mijn collega’s en ik nietsvermoedend televisie te kijken toen om 9 uur opeens een kromlopende zwangere vrouw met haar man kwam binnen strompelen. Ze liep meteen door naar de bevallingskamer en ging daar op een bed liggen. Ze had al sinds die nacht heftige weeën die elkaar snel opvolgde en onregelmatig waren en het kindje had een lage hartslag maar ze had maar 3 cm ontsluiting. Het kindje kon dus nog niet geboren worden, via de natuurlijke weg. Er was vandaag geen verloskundige op de afdeling dus moest de arts gebeld worden. Die gaf ons de opdracht dat dit een spoedkeizersnede betrof en dat we snel moesten zorgen dat de OK klaargemaakt werd. Een dik half uur later was de arts eindelijk op de afdeling en na een paar grappen en grollen met de verpleging uitgehaald te hebben had hij dan ook wel even oog voor de patient in kwestie.
Om kwart voor 10 werd de patient naar de OK gebracht en ik ging natuurlijk mee. De keizersnede werd gedaan en toen bleek dat het kindje in het vruchtwater gepoept had en de navelstreng om zijn nekje zat. De eerste 5 minuten maakte het kindje geen enkel geluid of bewoog het niet dus we waren allemaal in spanning. Na het vrijmaken van de luchtweg kwam er dan eindelijk een klein kuchje uit en daarna een lekkere flinke huilbui. Een pak van ons hart J Moeder en kind maken het nu goed!
Ik zie nu dat ik alweer een veel te lang verhaal getypt heb terwijl ik nog niet eens de helft verteld heb van wat ik wil vertellen maar ik laat het hier maar bij ;) Ik ben benieuwd wat ons nog gaan brengen dit weekend en dinsdag is alweer onze laatste werkdag, wat gaat het allemaal snel, ik zou best nog een maandje kunnen blijven J
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
